ارتودنسی دندان نیش

دندان نیش علاوه بر تأمین زیبایی لبخند، در زیبایی فرم صورت هم تأثیر گذار می باشد.

ارتودنسی دندان نیش

دندان‌های نیش دندان‌هایی هستند که در گوشه دهان قرار گرفته اند و تاثیر بسیار زیادی در زیبایی و سلامت دندان‌ها دارند.

بسیاری از بیمارانی که برای درمان ارتودنسی به متخصص ارتودنسی مراجعه می‌کنند دندان‌های نیش برآمده یا خارج از قوس دندانی دارند.

چنین بیمارانی از اینکه در هنگام صحبت کردن یا خندیدن این دندان‌ها جلب توجه زیادی می کنند، اظهار نارضایتی می کنند و بسیاری از آنها در هنگام اولین مراجعه این سوال را مطرح می‌کنند که: «آیا می‌توان دندان نیش را کشید و درمان ارتودنسی انجام نداد؟»

دندان نیش علاوه بر تأمین زیبایی لبخند، در زیبایی فرم صورت هم تأثیر گذار می باشد.

حضور دندان نیش در گوشه دهان  باعث می شود صورت  و لب ها پر جلوه داده شوند و از فرو رفتن گوشه های لب جلوگیری می کند.

در افرادی که دندان نیش خود را به هر دلیلی از دست داده‌اند فرورفتگی مشخصی در گوشه‌های دهان اتفاق می‌افتد که نتیجه آن فرو رفتن ناحیه لب‌ها، عمیق شدن خط لبخند و مسن‌تر به نظر رسیدن صورت فرد خواهد بود.

در اغلب موارد رویش نابجای دندان نیش به دلیل کمبود فضا در ناحیه اتفاق می‌افتد.

این کمبود فضا دلایل مختلفی دارد؛ یکی از دلایل رایج آن، پوسیدگی یا از دست رفتن زودهنگام دندان‌های شیری و عدم درمان به موقع آن‌ها می باشد. با از دست رفتن دندان‌های شیری، دندان‌های عقبی به سمت جلو حرکت کرده و فضای رویش دندان نیش را می بندند.

با کاهش فضای مورد نیاز برای دندان نیش دایمی، امکان رویش آن در محل صحیح وجود نخواهد داشت و دندان نیش از مسیر رویشی مناسب منحرف شده و به سمت داخل یا بیرون هدایت می‌شود. در اکثر مواقع این جابجایی به سمت بیرون بوده و دندان نیش دایمی در محلی بیرون‌ زده تر و بالا‌تر از محل طبیعی خود رویش پیدا می‌کند.

یکی دیگر از دلایل تغییر مسیر رویشی دندان نیش دایمی، عوامل ژنتیکی می باشد؛ البته در این موارد برعکس حالت قبل، دندان نیش اغلب تمایل دارد که به سمت داخل کام فک بالا تغییر مسیر دهد و از آنجا رویش یابد یا در آن محل به صورت نهفته و رویش نیافته باقی بماند. بعضی از این بیماران حتی تا سنین بزرگسالی نیز متوجه حضور یک دندان نهفته در ناحیه سقف دهان خود نمی باشند و در طی مراجعه به دندان پزشک و معاینات رادیوگرافیک از این موضوع آگاهی می یابند. در چنین مواردی اگر شانسی برای بیرون آوردن و قرار دادن دندان نیش در ناحیه صحیح  وجود داشته باشد این تلاش به وسیله درمان ارتودنسی انجام می‌شود. در چنین مواردی عموما درمان شامل شروع ارتودنسی دندان و باز کردن فضای کافی جهت رویش دندان نیش نهفته، سپس جراحی  جهت نمایان شدن تاج دندان نهفته و نصب وسیله ارتودنسی بر روی آن و هدایت آن به داخل قوس با نیروی ارتودنسی می باشد.

 عوامل متعددی بر نحوه درمان دندان نیش نهفته  و موفقیت درمان آن تأثیر می گذارند از جمله سن بیمار، محل نهفتگی، زاویه دندان نهفته، عمق نهفتگی و میزان فضای قوس دندانی. البته در مواردی که موقعیت  و زاویه دندان نیش نهفته بسیار نامناسب می باشد و اعمال نیروی ارتودنسی و حرکت دادن دندان نیش، منجر به آسیب رسانی به ریشه سایر دندان های مجاور می شود، بهتر  است که دندان نیش نهفته به وسیله جراحی خارج شود و در صورت  نیاز در فضای خالی آن ایمپلنت گذاشته شود.

بنابراین به طور کلی، در درمان‌های ارتودنسی تقریبا هیچ تمایلی برای کشیدن دندان نیش وجود ندارد و توصیه می شود که والدین به این موضوع توجه کافی داشته و با درخواست خود یا با پیشنهاد دندانپزشک نسبت به کشیدن دندان‌ نیش بیرون زده یا نهفته اقدام ننموده و در این موارد حتما با مراجعه به متخصص ارتودنسی در مورد طرح درمان صحیح، مشورت کنند. جبران مشکلات مرتبط با خارج کردن دندان‌ نیش در اغلب موارد، امکان پذیر نمی  باشد.