تا کنون روش های مختلفی برای بهینه سازی ارتودنسی صورت گرفته است.
روشی جدید برای درمان ارتودنسی
تا کنون روش های مختلفی برای بهینه سازی ارتودنسی صورت گرفته است. محققان ایرانی موفق شدند تا ازطریق بهینه سازی زاویه قرارگیری ایمپلنت از طریق شبیه سازی سه بعدی، بهترین زاویه در ایمپلنت های کامی را مشخص کنند.
ایمپلنت درمانی است که 2 وجه کاملا متمایز و مرتبط جراحی و پروتز را در ذات خود دارد. اگرچه این جراحی ها بسیار ساده هستند، ولی به هر حال باید با دقت و مرحله به مرحله انجام شوند. برای جراحی ایمپلنت، لثه روی استخوان در ناحیه بی دندانی برش می خورد و کنار زده می شود. سپس استخوان در چند مرحله با میلهای متفاوت سوراخ می شود و در نهایت ایمپلنت داخل حفره ایجاد شده پیچ می شود. پس از سپری شدن مدت زمانی مشخص، بسته به ناحیه ای که ایمپلنت گذاشته شده است، مراحل درمانی پروتز آغاز می شود. البته روند درمان با ایمپلنت در طول سال های اخیر دستخوش تغییرات زیادی شده است.
در طرح «بهینه قرارگیری ایمپلنت کامی به روش آنالیز اجزای محدود» : این زاویه درمان، در افراد با دندان های جلو زده در فک بالا به کار می رود چرا که می تواند روش مناسبی برای درمان و برگرداندن به حالت اولیه دندانی باشد.
با اینکه شناسایی زاویه قرار گیری ایمپلنت کامی می تواند به عنوان روشی جدید در ارتودنسی باشد در این تحقیقات، زوایای ۹، ۳۰،۴۵، ۵۵، ۷۰، ۹۰، ۱۱۰، ۱۲۵، ۱۵۰ در ایمپلنت های کامی اندازه گیری شده و در نهایت بهترین زاویه را بدست می آورند.
با تاکید بر اینکه بهترین زاویه قرارگیری ایمپلنت های کامی، ۳۰ درجه است از این طریق با بهینه سازی زاویه قرارگیری ایمپلنت های کامی از طریق شبیه سازی سه بعدی و به روش آنالیز اجزای محدود، کمترین تنش به استخوان های فک و صورت وارد می شود و این درمانی است که از لحاظ پایداری و میزان موفقیت بیشترین میزان را دارد.
