تقریبا حدود ۲۰ درصد از افرادی که ایمپلنت دندان دارند باید لیفت سینوس قبل از جراحی ایمپلنت انجام دهند.
نکات حیاتی درباره ایمپلنت
پایداری پایه ی ایمپلنت وابسته به روند ادغام ایمپلنت با استخوان است. هنگامی که شما دندانی را از دست می دهید پس از زمان طولانی، بدن شما تعیین می کند که بافت استخوانی فک دندان های دیگر را دیگر نمی تواند حفاظت کند.
برای عملکرد بهتر بدن انسان کلسیم و فسفر را از استخوان فک دور کرده و این مواد معدنی را به قسمت های دیگر بدن که نیازمندند می فرستد. سپس استخوان فک در اثر کمبود کلسیم و فسفر دچار پوکی می شود.
پوکی استخوان مانع روند ادغام استخوانی می شود بنابر این ممکن است ایمپلنت دندان دچار مشکل شود. پیوند استخوانی می تواند تراکم استخوان را بهبود ببخشد تا فرد بتواند ایمپلنت دندان موفقی داشته باشد.
بیماری های لثه هم می تواند برای فرد مشکل ساز شود. یکی از تاثیرات پریودنتیت مزمن (حالت پیشرفته از بیماری های لثه که منجر به از دست دادن دندان می شود) فاسد شدن بافت استخوانی است.
باکتری ها از بافت های ریشه دندان تغذیه می کنند که در نتیجه ی آن استخوان و لثه تخریب می شوند. بیماری های لثه با توجه به جایگاه ایمپلنت مشخص می شوند.
تقریبا حدود ۲۰ درصد از افرادی که ایمپلنت دندان دارند باید لیفت سینوس قبل از جراحی ایمپلنت انجام دهند.
در حالیکه جایگاه های ایمپلنت سطحی و تکنولوژی جدید، همانند ایمپلنت iRaise که تکنولوژی جدیدی از ماکسیلنت است، می تواند این درصد را کاهش داده و افرادی که نیازمند لیفت سینوس هستند با فرایند تهاجمی در ۳ الی ۱۰ روز بعد از عمل، مواجه می شوند.
بیماری که پس از جراحی دچار مشکل در روند بهبودی است می تواند کاندیدای خوبی برای ایمپلنت دندان نباشد. در بعضی از موارد متخصص ایمپلنت دندان ممکن است روند کند تری را برای ایمپلنت دندان برگزیند که در این صورت بیمار نیازمند نظارت بیشتری در طی فرآیند بهبودی است.
به علاوه استفاده طولانی مدت از بیوفسفرها برای درمان پوکی استخوان همانند دیگر داروها می تواند با بهبودی ایمپلنت تداخل داشته باشد. شما باید داروهای مصرفی و پرونده پزشکی خود را نزد متخصص ایمپلنت دندان برده تا ابتدا مواردی که منع مصرفی و تداخل دارویی دارند مشخص شود.
