دو روش برای کاشت مینی اسکرو وجود دارد: روش سلف تپینگ و روش سلف دریلینگ....
دو روش برای کاشت مینی اسکرو وجود دارد: روش سلف تپینگ و روش سلف دریلینگ
روش سلف تپینگ (خود پیچاننده): قبل از قرار دادن مینی اسکرو یک سوراخ در استخوان ایجاد می‌شود و مینی اسکرو به‌وسیله یک پیچ گشتی دستی در آن پیچانده می‌شود.
روش سلف دریلینگ (خود سوراخ کننده): این روش ساده‌تر از روش اول است. در این روش بدون نیاز به ایجاد سوراخ داخل استخوان قرار داده می‌شود به‌وسیله یک پیچ گشتی دستی یا موتوری محکم می‌شود.
قبل از سوراخکاری یک شکاف در بافت نرم ایجاد می‌شود. معمولاً مینی اسکروها در صفحات لینگوال یا باکال قرار داده می‌شوند که به عنوان جایگذاری مونوکورتیکال شناخته می‌شود. در برخی موارد می‌توان در سراسر عرض حفره دندانی قرار داده شود (جایگذاری بیکورتیکال). جایگذاری بیکورتیکال نیروی مقاومت زیادی ایجاد می‌کند و پایداری آن با مونوکورتیکال قابل مقایسه است، البته مراقبت و ملاحظه بیشتری در هنگام کاشت به این روش باید مبذول شود.
جایگذاری بیکورتیکال در زمانی که بار ارتودنسی افزایش می‌یابد یا در مواردی که ضخامت استخوان به اندازه کافی نیست ترجیح داده می‌شود.
پزشک برای پیشگیری از شکستن مین اسکرو ، در زمان قراردادن آن در فک باید از نیروی آرام و تدریجی استفاده کند. پایداری پس از قرار داده شدن در فک باید مورد بررسی قرار گیرد. اگر کوچک‌ترین لقی دیده شد باید ایمپلنت برداشته شود.
