انواع درمان ارتودنسی در بزرگسالان به شرح زیر می باشد
انواع درمان ارتودنسی در بزرگسالان:
ارتودنسی فلزی :
ارتودنسی فلزی براکت‌های فلزی کوچکی دارد که به جلوی دندان‌ها متصل می‌شود. سیمی که از بین براکت‌ها رد می‌شود دندان‌ها را حرکت می‌دهد.
ارتودنسی لینگوال پشت دندانی :
بریس ارتودنسی لینگوال یا زبانی پشت دندان‌ها قرار می‌گیرد تا دندان‌های نامرتب را به‌تدریج حرکت دهد و اختلال بایت را برطرف کند. بریس لینگوال بریس ثابتی است که به پشت دندان‌ها متصل می‌شود.
ارتودنسی سرامیکی:
ارتودنسی سرامیکی نوعی از ارتودنسی ثابت است که از براکت های سرامیکی به جای براکت های فلزی استفاده می‌کند.براکت‌های ثابت زیبا و شفاف یا همرنگ دندان انتخابی ایده‌آل برای بیمارانی است که نمی‌خواهند اطرافیان متوجه تحت درمان بودن ایشان بشوند.
ارتودنسی نامرئی :
در ارتودنسی نامرئی از مجموعه پلاک‌های متحرکی استفاده می‌شود که به خوبی روی دندان‌ها می‌نشیند.متخصص ارتودنسی پلاک‌های جدید را در زمان‌های مشخص در اختیار بیمار قرار می‌دهد تا دندان‌ها به‌تدریج حرکت کنند و مرتب شوند.
ریتینر:
استفاده از ریتینر (پلاک نگهدارنده) در دوران پس از ارتودنسی ضروری است. دندان‌ها پس از برداشتن بریس به سمت وضعیت اولیه متمایل می‌شوند، اما ریتینر دندان‌ها را محکم در وضعیت جدید نگه می‌دارد.
ونیر:
ونیر لایه‌های همرنگ دندان و نازکی از جنس پرسلین است که روی دندان‌های بیمار چسبانده می‌شود. ونیر درمانی ایده‌آل برای اصلاح لب پر شدن، لکه شدن، بدرنگ شدن یا کوچک بودن دندان‌ها است.ونیر روشی سریع برای اصلاح طرح لبخند است که ضرورت کشیدن دندان‌ها را از بین می‌برد. البته ونیر درمانی پرهزینه است. دندانپزشک در بعضی موارد بخشی از دندان اصلی را تراش می‌دهد تا فضا برای چسباندن ونیر ایجاد شود.
