آندربایت درجات مختلفی دارد و در صورتی که این مشکل خفیف باشد نیاز به درمان نیست
درمان آندربایت
آندربایت درجات مختلفی دارد و در صورتی که این مشکل خفیف باشد نیاز به درمان نیست (با تشخیص دندانپزشک)، ولی نوع شدید آن در درازمدت روی سلامت دهان و دندان تاثیرگذار بوده و حتما باید درمان شود.
روش‌های درمانی آندربایت عبارت اند از:
ارتودنسی:
رایج‌ترین روش درمان آندربایت، ارتودنسی است. انواع مختلف ارتودنسی مثل ارتودنسی فلزی، ارتودنسی ثابت، ارتودنسی متحرک، ارتودنسی سرامیکی و ارتودنسی شفاف برای افرادی که با ظاهر سیم‌ها و براکت‌های ارتودنسی مشکل دارند، وجود دارد که می‌تواند این عارضه را درمان کند.
ابزارهای ارتودنسی:
در بعضی از موارد می‌توان با ابزارهای ارتودنسی مثل ریتینرها، هدگیرها و اکسپندرها این مشکل را برطرف کرد. سایز و ظاهر این ابزارها مانع از این است که بیماران به راحتی این روش درمانی را بپذیرند.
اکسپندر: اکسپندر یا وسیع‌کننده فک، از ابزارهای ارتودنسی است که برای درمان آندربایت از آن استفاده می‌شود. این قالب و سیم به کام دهان وصل می‌شود و باعث بزرگ شدن فک بالا خواهد شد. با وارد کردن نیرو به فک و بستن پیچ دستگاه که در وسط فک قرار می‌گیرد، می‌توان دندان‌های فک بالا را مرتب کرد و به مرور زمان با دندان‌های فک پایین هم‌تراز کرد. کلید سیمی کوچکی در اختیار بیمار قرار گرفته می‌شود تا در سوراخ پیچ رفته و به وسیله آن می‌توان اکسپندر را پهن و گسترده‌تر کرد.
ریتینر: ریتینرها قطعه‌های پلاستیکی هستند که روی دندان‌ها قرار گرفته و دندان‌ها را به مرور سرجای خود قرار می‌دهند. از رتینرها بعد از درمان ارتودنسی برای ثابت نگه‌داشتن دندان‌ها سرجای خود نیز استفاده می‌شود.
