شکاف لب و کام مشکل دردناکی است که امروزه توسط متخصصان ارتودنسی حل شده است.
درمان شکاف لب و کام با ارتودنسی
شکاف لب و کام مشکل دردناکی است که امروزه توسط متخصصان ارتودنسی حل شده است.
یکی از نواقص زایشی بدن لب شکری است. در این حالت بخشی از لب نوزاد باز میماند و گوشت آن رشد کافی نداشتهاست.حالت لبشکری ممکن است همزمان با کام شکافته رخ بدهد.
شکاف لب و کام از شایعترین نقایص دهانی- صورتی است که مورد توجه محققان قرار گرفتهاست. درمان شکاف لب همراه با شکاف کام و یا بدون آن، انجام جراحیهای متعدد، گفتار درمانی و درمانهای ارتودنسی و دندانی را بخصوص در ۱۸ سال اولیه عمر میطلبد. ارائه اطلاعات لازم به والدین این کودکان و انجام درمانهای پزشکی- دندانپزشکی به هنگام، میتواند در بهبود وضعیت بسیار مؤثر باشد.
درمان شکاف لب و کام یکی از نمونه های پیشرفت اعجاب آور علوم دندانپزشکی محسوب می شود. دندانپزشک کودکان، متخصصین ارتودنسی و جراحان فک و صورت مسئول مستقیم مراقبتهای دندانی- فکی این بیماران میباشند. رابطه قوی بین تعداد و شدت مشکلات دندانی با نوع و شدت شکاف وجود دارد. مراقبتهای دندانی پیشگیری نیز از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا اکلوژن دندانی دست نخورده کودک، بخصوص در ناحیه شکاف، پایهای برای درمانهای ارتودنسی و جراحی بعدی محسوب میگردد.
در درمان این عارضه باید با متخصص ارتودنسی مشورت شود تا در صورت لزوم دستگاه های ارتودنسی ساخته شود تا تغذیه کودک بهتر انجام شود. لب و کام این بیماران نیاز به جراحی برای بسته شدن شکاف دارد که این کار توسط جراح فک و صورت انجام می شود. معمولاً لب ها در 10 هفتگی بعد از زایمان و کام قبل از یک سالگی توسط جراح فک و صورت بسته می شوند.درمان ارتودنسی متحرک معمولا از پنج تا شش سالگی شروع می شود و تا حدود 12 سالگی ادامه می یابد. هدف از این درمان وسیع کردن قوس دندانی فک بالا، ردیف کردن دندان های قدامی و تصحیح ناهنجارهای فکی است. فاز اول درمان های ارتودنسی باید قبل از انجام پیوند استخوان صورت گیرد تا باعث ایجاد بستر مناسب جهت رویش دندان ها در فک و محل شکاف شود. در این مرحله دندان های اضافه اطراف شکاف باید با یک طرح درمان مناسب خارج شوند. در بسیاری از بیماران دارای شکاف لب و کام تعداد زیادی از دندان ها غایب هستند که در این بیماران باید بر حسب مورد، فضای دندان غایب با سایر دندان ها پر یا در صورت نیاز فضای دندان غایب حفظ شود و در ناحیه دندان غایب ایمپلنت قرار داده شود. با درمان های متحرک ارتودنسی باید دندان های فک بالا و پایین ردیف شوند و از آن جایی که در این بیماران تمایل به عقب ماندگی رشد فک بالا وجود دارد، باید با دستگاه های متحرک فک بالا را به سمت جلو هدایت کرد تا هم دندان ها و هم اسکلت فک بالا به سمت جلو حرکت کنند. پس از 12 سالگی با رویش دندان های دایمی بیمار نیاز به ارتودنسی ثابت فکین دارد و با کمک ارتودنسی ثابت می توان دندان های هر دو فک را ردیف و با یکدیگر هماهنگ کرد. در حین درمان ارتودنسی، بیمار ممکن است نیاز به گفتار درمانی داشته باشد که معمولا فرد به متخصص گفتار درمانی ارجاع داده می شود یا ممکن است به علت وجود شکاف در ناحیه فک بالا بیمار نیاز به پیوند استخوان در ناحیه شکاف داشته باشد. اگر تمام درمان های ارتودنسی به موقع انجام شود می توان این گونه از بیماران را به خوبی درمان کرد.
بسیاری از کودکانی که با شکاف لب و کام به دنیا می آیند با مدیریت درمانی بهینه چهره ای مناسب پیدا می کنند و گفتارشان مطابق همسالان شان می شوند و این وظیفه مهم متخصصان ارتودنسی است که به نحو مقتضی آن ها را راهنمایی کنند.